روزه مَرّنو

«مَرْ» یک کلمه کردی، لکی و لری است و به معنی «غار» می‌باشد و «مرنو» اسم یک غار واقع در کوه «شِنْدر» مرز ایران و عراق در استان کرمانشاه است.

وجه تسمیه یا جهت نام گذاری آن  ـ برخی افراد اهل حق بدون ارائه سند و مدرکی نقل می‌کنند که سلطان صحاک و یارانش سه شبانه روز در غار مذکور در محاصره دشمنانش بدون غذا و آب بودنند و پس از آن فاتح و پیروز شدند و آن را روزه مرنو نام نهادند فعلاً در بین این فرقه سه روز روزه به نیت «روزه مرنو» مشهور است.

وقت این روزه از دوازدهم «چله بزرگ» تا چهاردهم (دی‌ماه) که روز پانزدهم عید «سلطان» و یا عید «یاری» می‌باشد.

می‌گویند: «از ساعت سه نصف شب تا شش غروب باید امساک کرد».

مقررات آن این است که در این سه شب نزدیکی با زنان نیز ممنوع است و در این سه روز باید هر نفر ده سیر اطعام را به عنوان نذر بدهد.بعضی در اشعارشان گفته‌اند:

        هرکس داخل درین طریقت شد                        قرض او روزة حقیقــت شــد

        روزة تو بــود سه روز تـــمام                         ده بیاران درین سه روزه طعام

این سه روز روزه،حالا به هر نیتی که باشد کم و بیش بین افراد فرقه رواج دارد و بر اساس نقل بعضی افراد اهل حق،این نوع روزه مرنو عمدتاً بین اهل حق های استان کرمانشاه رواج دارد اما یکی دیگر از افراد اهل حق ضمن حکایت محاصره سلطان اسحاق با یارانش نقل می کندکه سلطان اسحاق اول سه روز و سه شب را روزه اعلام کرد ولی یاران گفتند این خیلی سخت است و با درخواست آنها سه شب را تبدیل به سه روز نمود که جمعاً شش روز،روزه شد.

ادامه دارد....

نوشته شده در یکشنبه 86/7/1ساعت 3:14 عصر توسط علی آبادانی نظرات ( ) |