سفارش تبلیغ
صبا ویژن























اهل حق

عطار روزه را حفظ دل از خطرات و طریق رسیدن به مشاهده می‌داند و روزة تمام اعضا را همراه با روزه دهان ضروری می شمارد.

روزه حفظ دل است از خطرات

                                   پس بود با مشاهده اخطار     

                                 *

دیگر به وقت روزه گشادن مخور حرام

                                   زیرا که خون‌خوری تو از آن به هزار بار.

                                   *

آمد رمضان و عید با ماست              قفل آمد و آن کلید با ماست

بر بست دهان و دیده بگشاد              وان نور که دیده دید با ماست

مولانا، رمضان ستاترین شاعر تاریخ شعر فارسی است همانگونه که فرخی را می‌توان پدر رمضان ستیزی نامید مولانا را باید پدر رمضان‌ ستایی نام نهاد.

 

مولانا چون دیگر شاعران رمضان ستای، هرگز به یک رویة عمل نگاه نکرده است از تیررس نگاه مولانا ریزترین و ظریف‌ترین ظرفیت‌های ماه مبارک نیز دور نمانده است. او هم در سلام رمضان شعرهای منحصر به فرد دارد و هم در وداع با رمضان با جانی دیگر وجهاتی دیگر شکوهمندترین سروده ها را دارد.

آمد ماه صیام سنجق سلطان رسید

                                  دست بدار از طعام، مائده جان رسید

روزه چو قربان ماست زندگی جان ماست

                            تن همه قربان کنیم جان چو به مهمان رسید


 


نوشته شده در دوشنبه 87/6/25ساعت 10:21 صبح توسط علی آبادانی نظرات ( ) |

                               موسیقی استاد الهی

بی شک غلو کردن و بزرگ جلوه دادن هر آنچه را که او را از واقعیت به دور کند ریشه آن هنر و بزرگی را از بین میبرد، که مثال بارز آن مطالبی است که در وصف موسیقی نورعلی الهی خواسته یا ناخواسته بر زبان رانده شده است بی شک موسیقی نورعلی همچون استادانی چون مرادی ،سید خلیل و لطفی اگر نگوییم بیشتر است کمتر نیست و یا لااقل همردیف اینان میباشد همان اشتباهاتی که در مورد خلیل عالینژاد مرتکب شدند و او را از یک واقعیت به یک خیال تبدیل کردند. مریدان متعصب نورعلی هم آن را تکرار نمودند و بلکه پا را از این هم فراتر گذاشتند و موسیقی او را ماورائی توصیف کردند با این حال هم اکنون در بین اهل فن هیچ نامی از موسیقی نورعلی بر جا نمانده و کسی حتی او را جزء موسیقی دانان نمیداند از جمله مطالب غلو آمیزی که در مورد موسیقی نورعلی توسط فرزندش شاهرخ الهی گفته شده است توجه کنید:

« قدرت، در عین ظرافت، و بار معنوی این دست چنان طنین و صدای قوی ای به تنبور او بخشیده بود که شنونده گمان می برد که ساز او به یک بلند گو وصل شده است.»

« آنچه که گوش از نغمات تنبور او درک می کرد از ورای اصوات می آمد از یک ناشنیده، و تمام توجه را به خود معطوف می کرد.»


نوشته شده در یکشنبه 87/5/27ساعت 10:47 عصر توسط علی آبادانی نظرات ( ) |


Design By : Pichak