بنا به نامه خرده سرانجام، گروه یارسان هر هفته در محلی بنام جمخانه باید جمع و با تشریفات خاصی مشغول ذکر و عبادت شوند. حاضرین را (جم) و آن مجمع را( جمخانه) گویند.در هنگام انعقاد جم، پیر به تنبور زدن آغاز می کند و کلامهائی از کتابهای (دامیار دامیار) و (زلال زلال) با صدائی گیرا و دلنشین می خواند وجم نشینان کلام او را تکرار می کنند، در نزد گروه یارسان آنچه که بیش از همه دارای اهمیت است به جمخانه رفتن و نیاز دادن و قربانی کردن است.به جمخانه رفتن و قربانی خوردن و نیاز دادن در جمخانه یکی از کارهای مهم و واجب گروه یارسان بشمار می آید. برگزاری این سه چیز وسیله ایست برای نزدیکی و تقرب به خدا و درک عوالم معنوی و جمخانه بهترین محل برای راز و نیاز و برآوردن نیاز و حاجات مستمندان و نیازمندان می باشد.آئین برگزاری و انعقاد جم نیز بدینسان است:

اولین کسی که می خواهد داخل جمخانه شود باید با کمال تواضع و فروتنی و ذکر نام حق در آستانه جمخانه سر فرود آورد و از طرف دست راست دو زانو رو به پردیور که قبله اهل حق است بنشیند.دیگران نیز بدین ترتیب پس از سجده و سر فرود آوردن از سوی دست راست ،دست یکایک جم نشینان را تا آخرین کس بوسیده و می نشیند.سید یا نایب سید در برابر آستانه جمخانه و کلام خوان در طرف راست،و خلیفه در طرف چپ سید می نشیند و خادم نیز باید در آستانه جمخانه تا پایان مراسم جم بایستد و حق نشستن ندارد.

سید کسی است که از فرزندان یکی از خاندان های یازده گانه یار سان باشد(با اصطلاح سید در میان شیعیان متفاوت است)  و کارش دعا خوانی نذور است و تا به نذور دعا خوانده نشود خوردن آن جایز نیست.نایب سید کسی است که از فرزندان دلیل های یارسان باشد و  در نبودن سید کار او  دعا خوانی است.خلیفه هم نذور را میان جم نشینان قسمت می کند.کلام خوان کسی است که به علم کلام بزرگان اهل حق آشنایی تام داشته باشد تا در هنگام خواندن کلام،دیگران گفته های او را تکرار کنند.کلام خوان باید به تنبور زنی هم آشنایی داشته باشد،زیرا کلام ها را با آهنگ تنبور می خوانند.خادم کسی است که نذور را پس از اینکه خلیفه از هم جدا می کند،او در میان جم نشینان تقسیم می کند و تا پایان جم حق نشستن و خروج از جمخانه را ندارد و اگر چنانچه خروج وی واجب بود باید کلاه خود را بجای خویش بگذارد و دستور چنین است که کارهای واگذاری را باید با پای برهنه انجام دهند.

جم نشینان هم باید کمربندی از روی جامه ببندند و با رشته ای کمرهایشان را بهم بچسبانند.پس از آنکه کسی که به جم آمد دیگران نیز برای گرامی داشت و احترام او سجده می کنند و یا حق می گویند و دایره وار به هم می چسبند و دیگر هیچ کس تا پایان جم نمی تواند از جای خود بلند شود و همگی باید دستها را به سینه گذاشته و چشمها را بسته و مشغول ادعیه و خواندن کلام شوند.

 

نوشته شده در یکشنبه 94/5/11ساعت 12:18 عصر توسط علی آبادانی نظرات ( ) |