آنچه بعد از مرگ استاد ادامه یافت

با مرگ استاد همانطور که دارایی او بین ورثه تقسیم گردید، جلسات روزهای دوشنبه و چهارشنبه با چند تن از شرکت کنندگان آن به بهرام الهی رسید، که آن را به نام «مکتب الهی» فعال نموده، و به جذب سر سپرده پرداخت.

اگر بخواهیم جزئیات تغییرات دو مکتب زمان استاد و بعد از مرگ او را مورد بررسی قرار دهیم تألیفی جداگانه و خواندنی خواهد شد که «این زمان بگذار تا وقت دگر»، ولی اشاره به یکی دو مورد بسیار مهم که می‌تواند تفاوت‌های بین دو مکتب را مشخص کند از ضروریات بوده، به همین لحاظ فشرده و فهرست‌وار اشاره‌ای به آن نموده، و تفحص پیرامون آن را به زمانی دیگر حواله می‌دهم

1ـ همانطور که اشاره نمودیم، استاد بین «مذهب» خود، «مسلک» پدری و «رشته فقری»‌ که طریقت هم خوانده است تفاوت قایل شده، خویش را شیعه و طریقت پدری را که مربوط به خود او نیز می‌شود «صاحب زمانی» معرفی نموده، معتقد است سلسله‌اش «می‌رسد به امام زمان» که البته طرح مسأله طریقه‌اش به نام حضرت امام زمان «ارواحنافداه» اشاره و قبول داشتن اصل «مهدویت» در اسلام اهل بیت(ع) است. که به اعتقاد مسلمانی، منجی تمامی ادیان که ذات واحد به نام ناجی است که حضرت امام قائم غائب موجود موعود می‌باشد.

بهرام الهی به این اصل اعتقادی مذهب تشیع که استاد آن را به عنوان دین خود پذیرفته......

ادامه دارد.....

نوشته شده در جمعه 87/8/24ساعت 3:22 عصر توسط علی آبادانی نظرات ( ) |