مناجاتی از شهید دکتر چمران

خوش دارم از همه چیز وهمه کس ببرم و جز خدا انیس و همراهی نداشته باشم.
خوش دارم که زمین زیراندازم و آسمان بلند رواندازم باشد و از همه زندگی و تعلقات آن آزاد گردم.
خوش دارم که مجهول وگمنام به سوی زجردیدگان دنیا بروم،در رنج و شکنجه آنها شرکت کنم،همچون سربازی خاکی در میان انقلابیون آفریقا بجنگم تا به درجه شهادت نایل آیم.
خوش دارم که مرا بسوزانند و خاکسترم را به باد بسپارند،تا حتی قبری را از این زمین اشغال نکنم.
خوش دارم هیچ کس مرا نشناسد، هیچ کس از غمها ودردهایم آگاهی نداشته باشد، هیچ کس از راز و نیازهای شبانه ام نفهمد، هیچ کس اشکهای سوزانم را در نیمه های شب نبیند، هیچ کس به من محبت نکند ،هیچ کس به من توجه ننماید، جز خدا کسی را نداشته باشم، جز خدا باکسی راز و نیاز نکنم، جز خدا انیسی نداشته باشم ،جز خدا به کسی پناه نبرم.

نوشته شده در جمعه 87/3/31ساعت 11:6 صبح توسط علی آبادانی نظرات ( ) |