بحث پیرامون خلافت اسلامی از جمله مباحث جنجال آفرین ضروری است که تمامی ادوار تاریخ را به خود اختصاص داده،و دوره ای دیده نمی شود که غدیریان نه تنها برای مظلومیت و حقانیت علی بن ابیطالب(ع) تا سر حد شهادت ایستادگی نکرده باشند، بلکه با استقامت و سماجت های علمی همان دوستدارانی که در غدیر بیعت کردند و به اراده پیامبر گرامی شیعه نام گرفته اند تا عصر ما همیشه با شهامتی غیر قابل توصیف در مقابل سقیفه های تاریخ ایستادگی نموده و از ولایت و خلافت آسمانی غدیر دفاع کرده اند.

اما نورعلی و گروه ننگینش نمک خورده از نمکدان ولایت آل رسول که همیشه در تاریخ نمکدان شکسته اند ولی سبیل های تا بناگوش رسیده را به عنوان نشانه امت غدیر حفظ کرده اند، طرحی نو انداخته و نوشته« آیا معقول است که چنین شخصی آن قدر بی عرضه باشد که قادر نباشد خلافت حقه خود را از دیگران بگیرد؟ پس نه چنین است که دیگران تصور می کنند ......علمای شیعه که اینقدر مقام برای علی قائلند غافل از اینند که با این گفتار علی را همردیف بلکه پائین تر از عمر و ابابکر قرار می دهند»(آثارالحق ج1ص441گفتار 1429)

عنایت به دو نکته حقایقی را برایمان آشکار می سازد:

1- تعبیر«بی عرضه» که یک شخص ارادتمند و معتقد نسبت به مولای خود هر کس که باشد چنین کلمه قبیح را به کار نمی بندد.                                                                                               

2-از تعبیر « علمای شیعه....» متوجه می شویم که این مدعی شیعه،خویش را شیعه نمی داند.

ادامه دارد....

نوشته شده در پنج شنبه 87/1/22ساعت 11:6 عصر توسط علی آبادانی نظرات ( ) |