از جمله مواردی که بی هیچ تردید نمی تواند تراوش فکری و نشانه عقائد دینی استاد نور علی الهی باشد, مسأله یکسان سازی انسان های کامل عرشی نظیر پیامبران و امامان با خاک نشینان معمولی فرشی است. که مسلک هایی مانند (اهل حق)  و فرقه های (صوفیه) و (شیخیه) بر اساس آن تأسیس شده است. تا بدین وسیله سران خود را همشان سفیران و صاحب منصبان الهی قرار داده، و به مسلک و فرقه ای که نه تنها در اسلام جایگاهی ندارد بلکه اصول اعتقادی و آداب و سنن مرسوم نزد آنها را که با اسلام مغایر است در پس چنین ادعائی واهی و خرافی کمرنگ سازند. و مهم تر از امتیازات اسلام در جوامع اسلامی بهره مند باشند.
بهرام الهی پایه آنچه را بعد از مرگ استاد ادامه داده را بر چنین اصول ابداعی خیالی قرار داده است از (گفتارهائی) که معصوم را در مقام مظهریت الهی می شناخته، وجودش را محل تجلی و ظهور خصوصیات مخصوص ذات حق می دانسته استفاده کرده است؛ برای امثال (سلطان سهاک) یا (شاه خوشین) و دیگرانی که برای (اهل حق) مسلکی عزیز و محترم می باشند ادعای مظهریت نموده و افرادی که زندگیشان بیشتر به قصه های محلی و داستان های اساطیری شباهت دارد، مهم تر اینکه هویت آنها حتی در قوم و قبیله و مسلکی که به نام آنها برقرار مانده اند مبهم است و در کنار انسان های ربانی، آسمانی، که در مقام دون حق، فوق مخلوق شناخته شده اند قرار داده است، تا بتواند با طرح چنین باطلی.....

ادامه دارد...