نورعلی و دیدن پدر بعد از مرگ

 نورعلی در کتاب آثارالحق ج1گفتار1841 افاضه فرموده اند : دو سالی بود که از مرگ پدرم می گذشت خیلی دلم می خواست کسی را به هیکل ایشان ببینم. در تهران بودم روزی کسی را در خیابان به هیکل ایشان دیدم تند کردم تا به او رسیدم خودشان بودند برگشتند و تبسمی کردند فرمودند: (چون دلت می خواست مرا ببینی هر وقت بخواهی مرا همیشه به همین هیکل خواهی دید). این یک قرارداد خصوصی بود که فقط با شخص من گذاشتند. یک قرارداد عمومی هم دارند که هر کسی عصایشان را بگیرند و ذکر مخصوصی بخواند ایشان را خواهد دید. عبای نائینی را برای این دوست دارم که پدرم غالباً عبای نائینی می پوشیدند.

قبایشان را به هر کسی می بخشیدند درست به اندازه همان شخص می شد. ایشان متوسط القامه بودند وقتی قبایشان را به درویش ا...مراد که تقریباً دو متر قد داشت بخشیدند هم آستینش اندازه اش بود و هم همانطور که تا روی پای حاجی می رسید تا روی پای او هم می رسید.

راستی اگه کسی بخواد نورعلی رو ببینه باید چه کارهایی انجام بده و به چه چیزایی دست بزنه