هر کجا که می روم ز غمت دیده پر نم است   

  هر سال و ماه و هفته و روزم محرم است

یک لحظه بی محبت تو کی کشم نفس    

     دنیای بی حسین برایم جهنم است 

به نام خدایی که دوباره کوچه های زندگیم را رختی از عذای دلتنگی زینب (س) پوشاند و

دلم را سخت در التهاب عزیز زهرا اسیر کرد و نگران مادری که فقط این شب ها لالایی می خواند.

اینجا میان مردم صحبت ز منع آب است      دلشوره ام برای شش ماهه رباب است

دوباره کوچه های عرش رنگی مشکی به خود دید و نذر اسپند های محرم و از همه والا تر

فریاد های حسین با نم نمی از اشک.

شکر خدایا که امسال هم میهمان عرشیان توام و نفسی با نام حسین می کشم آری با

خون تو.

می خواهم قدری با مولایم اباعبدالله درد و دل کنم.آری آقا جان . . .

امسال هم سخت نگران سه ساله ات هستم و . . .

سخت دل تنگ شش ماهه ات که  . . .

بی تاب مادرش رباب که . . .

بی قرار زینب تو که . . .

وای علی اکبرت که . . .

لحظه ای دوری عباس از خیام حرم وای یعنی . . .

بی شک در آرزوی بوسه گاه مادرت چشم تر دارم حسین آخر شما . . .

نگران چشمان بارانی صاحب الزمان (عج) که . . .

آقای من فصل نوکری ات آغاز شده و بهار مداحی است و مدد نوکرانت سخت خدا را صدا می زند

و چشم امیدشان به مادرت زهرا(س) است تا کمکشان کند و تو خود چه خوب می دانی که . . .

ممنونم که امسال هم اسم مرا در لیست نوکرانت نوشتی و به خانه ی عاشقانت راهم دادی ولی

خود دستی بر پیکر خسته ام بکش که ده شب نوکری کوی تو را تاب بیارد آخر گلویم درد می کند

ارباب . . . و از طرفی فریاد های عاشورایی ات صدایم می زند . . . پس مدد یا حسین زهرا(ع)

نوشته شده در چهارشنبه 87/10/11ساعت 10:19 عصر توسط علی آبادانی نظرات ( ) |