با توجه به مطالب گفته شده در پست قبلی به این نتیجه رسیده ایم که مدت زمانی است که این گونه مقابله«طرحی نو» با حقایق مسلم تاریخ،بهترین روش مبارزه کلامی سیاست کارگزاران دین ابداعی شده است که لااقل می تواند شنونده را برای مدتی سر درگم نگاه دارد و قوه اجتهاد او را در مقابل مسلمات تاریخ مختل سازد. لکن دیده شده است که در پی مطالعه ای دقیق و پژوهشی عمیق به مکر و حیله سیاست خصمانه سازندگان شعارهای« مگر کسی جرأت داشت خانه فاطمه را آتش بزند؟» یا« مگر کسی می توانسته به ابن عم و داماد پیامبر ظلم روا دارد؟» و نظائر این گونه تزویرهای ماهرانه کم دوام پی برد ونتیجه نگیرد که چنین استدلالهای مزورانه ای از جمله دست آوردهای سیاست گزاران حامی سقیف? بنی ساعده است.همان اهل سقیفه ایکه زمانی که همه بر بدن مبارک پیامبر(ص) نماز می گذاردند موفق به خواندن نماز نشدند و مشغول رای گیری و انتخاب خلیفه بودند.

ای کاش نورعلی الهی با تمام ادعاهای آن چنانی، لااقل یک بار حساسترین فراز تاریخ اسلام را مورد مطالعه قرار داده بود، هر چند اگر حال و هوای جمع آوری اتباع و خود مطرح کردن هم فرصتی به او می داد تا با جزئیات تاریخ اسلام آشنا شود باز هم همین را بیان می کرد که امروز گفته است. زیرا او که غیر رسول خدا (ص) را بر علی مرتضی امیرالمؤمنین گاهی تطبیق و زمانی ترجیح می دهد حتما می باید طرح شوم سقیفه را تأیید نماید.

ادامه دارد.....

نوشته شده در شنبه 87/1/24ساعت 1:4 عصر توسط علی آبادانی نظرات ( ) |