ساقي بيار آبي از چشمهء خرابات/
تا خرقه ها بشوييم از عجب خانقاهي/
بوي يکرنگي از اين قوم نمي آيد خيز/
دلق آلودهء صوفي به مي ناب بشوي/
صوفي نهاد دام وسر حقه باز کرد/
بنياد مکر با فلک حقه باز کرد/
خدا را کم نشين با خرقه پوشان/
رخ از رندان بي سامان مپوشان/
ياخدا زان خرقه بيزار است صد بار/
که صد بت باشدش در آستيني/