يا مهـــدي صاحب زمان (عج)، جانم به قربانت بيا
روشن کن اين ظلمت‌سرا ، دستم به دامانت، بيا
آرام جــــــان ما تويي؛ کــــــام و روان ما تــــــويي
جان‌ها فـــــداي چشــــم تو؛ با ناي قــــــرآنت بيا
مخمــــــــور جام باده‌ام؛ مستـــم ز پــا افـــتاده‌ام
چشمان طفل و مرد و زن؛ گشته چراغانت بيـــــا
اي حجّـت و نــور خدا، غايب ز چه از ديــــــده‌ها؟

دادم قســـم جانـــا تو را؛ بر جـــان جانانت بيـــــا
عالــــــم همه خواهـــان تو؛ سر در خط فرمان تو
ميــــزان فقط ميزان تو؛ با عــــدل و ميزانت بيـــــا
عصيان‌گران در اين جهان ظلم و خديعت مي‌کنند
بهر ســــر گردنکــــــشان؛ با تيــــغ برّانت بيـــــــا
اي عاشـق ايــزد پسند؛ بنما نظر بر «هوشمند»
من را رهـا بنـــماي بنــد؛ با لطف شايانت بيــــــا